Till hem (naar huis)

Het verruilen van je vaderland voor een nieuw land is en blijft een hele onderneming. In onze verhalen noemen we het een avontuur. Dat is het ook wel maar soms met wat minder plezierige wendingen. Pieken en dalen zoals bij iedereen. Anders is de taal, andere omgeving en andere gewoontes, en de kunst om fouten (vergissingen) te maken die versta ik net zoals het opnieuw proberen. Conclusie: hoopvol en enthousiast.

 

Na een paar weken Nederland te hebben mogen ervaren lonkt het avontuur weer. We merken dat het naar Zweden gaan is veranderd is in het naar huis gaan. We zijn aan het aarden. Fijn gevoel is dat. Terug naar mensen die we hebben leren kennen en ons dierbaar geworden zijn. De taal die ik mis maar nog lang niet beheers (in tegenstelling tot Jolien). De stilte en rust. En ons huis dat meer huis gaat worden. Met een aanhangwagen vol geladen zijn we straks op weg.
De aanhangwagen hebben we via marktplaats kunnen kopen in Axel. Een bezoek aan het ziekenhuis in Terneuzen ging hieraan vooraf. De oude mannekwaal moest op controle. En wat bleek ik ga verder onder het motto van de uroloog. “Jij bent de baas en niet je blaas”. Wat in mijn geval betekent dat ik meer water moet drinken en minder koffie. En bij de koffie die ik drink altijd een glas water. Vrolijk als een jonge halfgod huppelde ik het ziekenhuis uit.

Marktplaats was vele jaren geleden een plek waar mensen elkaar hielpen. Om zolders te ruimen maar ook elkaar te helpen aan spullen die de ander hard kon gebruiken en bij hun werkeloos thuis lagen. Nu wij hier in Middelburg 24/24 toegang hebben tot het internet in tegenstellig tot thuis leek dit the place to be … Nou dat is nog wel zo, alleen zijn de omgangvormen in de berichten gereduceerd tot antwoorden als: 100€. Geen goedemorgen of -avond maar de riekende geur van geld voert de boventoon. Gelukkig zijn ook hier de uitzonderingen die de regels bevestigen en kom je elkaar nog tegen op een vriendelijke manier en help je elkaar verder. Het aanhangwagentje zit dan ook in een klap vol met een watertank van 2500 liter. Wat gaan de plantjes blij zijn.

Eerder die week waren we ook in Rotterdam. De stad waar ik ooit woonde. Blijft een enerverende stad. Bezoek aan de kunsthal bleek een regelrecht succes. Indrukwekkend te noemen hoe Refik Anadol zijn kunst neer zet. Het raakte ons diep. Een aanrader voor iedereen! De Chinese kunstenaar Ai Wei Wei heeft een bewogen leven achter de rug, wat terug te zien is in zijn kunst. Voor mij is hij de vader van de kunst.

24 uur is als een seconde in een leven. Maar als die seconde abrupt stopt lijkt het leven wel stil te staan en komt oorverdovend binnen vooral voor de familie. Vele seconden zullen nodig zijn om het verlies een plek te geven. Oude banden worden aangehaald op de dag van afscheid. Zo rijd ik mee met Joost, een oude kameraad, richting de begrafenis van Dennis. Dennis is maar 43 jaar geworden. Nu waaien die twee cijfers maar door mijn hoofd. Nu is alles wat we hebben. Maak er iets moois van.