De lente is zomers…

De lente is dit jaar hier niet uit gestapt. Alsof mevrouw zomer haast had. De dorre bruine kleuren die onder de sneeuw vandaan rolden veranderde plotsklaps in een fel groene oase. Doordat we het gras laten groeien ontstaat er een facinerende biotoop. Het observeren hiervan maakt van het alledaagse een waar spektakel. Hardwerkende rode en zwarte bosmieren, o zo belangrijk voor de diversiteit in onze tuin. We hebben verschillende grote mieren koepels (nesten) in onze tuin. De salamanders komen ook tevoorschijn nu het al weken zo warm is. Speelse rakkers. Omdat we de vogels heel de winter hebben gevoerd is het nu een drukte van jewelste op en rond onze voederboom. De goudvinken voeren de boventoon. Vooral de goudvink die de baas over de boom lijkt te zijn, onze boombaas. In de ochtend is het een heel circus van vogels van verschillende pluimage. Een verrijking voor ons ontbijt. We bekijken de beelden op de camera van de afgelopen nacht, pa en ma Das doen zich tegoed aan de zonnepitten die uit de voederboom op de grond zijn gevallen. In de middag roept Jolien “kom eens kijken!” Ze wijst naar de voederboom. Naast de kom met drinkwater ligt op zijn buik een eekhoorn te genieten in het zonnetje. Zo relaxed hebben wij nog nooit een eekhoorn gezien. Net zoals vele bloemen en planten totaal nieuw voor ons zijn. Jolien heeft hier en APP voor die planten en bloemen herkent. Tot onze verbazing staan in onze tuin meerder planten en bloemen die best zeldzaam zijn. Wij dus voorzichtig door de tuin lopen, blijkt dat ze overal staan. Dat brengt 30 jaar leegstand met zich mee. Laat die natuur haar gang maar gaan!

 
Harald, onze buurman, heeft ons geholpen om een paar zware boomstammen te verplaatsen zodat wij ze kunnen gaan zagen en klieven. Na afloop reed hij weg op zijn quad maar verder dan 50 meter kwam hij niet. Wat er precies gebeurde is mij nog steeds onduidelijk maar kwam met iets in zijn hand teruglopen. Het bleek zijn pink te zijn. Er haast af. We hebben hem verbonden en zijn direct naar het ziekenhuis in Karlstad gereden, 90 km verderop. Hij kan zijn vinger behouden. Zo zie je maar van het ene op het andere moment… Nu is alles wat we hebben.
Onze bank in Zweden mailde ons met de vraag of wij de ‘faktura’ van onze elektriciteit willen verwijderen uit de betalingsopdrachten omdat de computer niet weet wat te doen met een 0 SEK factuur… Je begrijpt: we zijn blij met de zonnepanelen. Je gaat anders leven. Zon betekent: was draaien, koken, warm water voor de douche, zagen en klieven.

Het schilderen is ook begonnen. Lijnolieverf. Je ziet het hout gewoon blij worden. Deze verf dringt in het hout. Duurt langer voordat het droog is maar gaat zoveel langer mee. Met het plafond van oude brede planken, in de toekomstige badkamer is Jolien heel blij, het hout wordt oud-groen. Komende week kom er een timmerman kijken naar mogelijkheden van een extra kozijn in de keuken om wat meer licht te krijgen. Een van de oude kozijnen uit Noorwegen die ik heb bewaard, gaat hier hopelijk zijn dienst bewijzen.

 
De watertank is aangesloten en gelukkig zijn de eerste druppels vandaag gevallen. Geen gesjouw meer met gieters naar de moestuin. Over 2 weken komen de eerste vrienden en familie op bezoek. En hoog bezoek. Carina uit Vlissingen, onze Zweedse vriendin die al jaren in Nederland woont en mede “verantwoordelijk” is dat we richting het noorden zijn gegaan, komt ook. Terugkijkend zijn we haar dankbaar. De keuze is, ondanks de frustrerende regelgeving, de juiste geweest. Het plekje is magisch (vinden wij) We raken niet uit gekeken op de alledaagse wonderen in de tuin. We leren steeds meer wat wat is en waarom want alles is met elkaar verbonden in de natuur. Zouden wij mensen nog iets van kunnen leren. Wij zijn gaan leven. In het gewone schuilt het bijzondere.