Van de zee naar het bos.

Ondanks de vogels die druk doende zijn om de zonnebloempitten te bemachtigen die we ze dagelijks als ontbijt serveren vind ik het moeilijk om heel positief te zijn. Wetende dat 3676 km hier vandaan mensen, gevoed door macht en dus geld, het leven van elkaar ondragelijk maken. En de slachtoffers een onbeduidende rol spelen maar wel als argument aangevoerd worden. Een never-ending story. Maakt dat ik gisteren een gesprek had met Lennart, onze hulpvaardige buurman en ingenieur. Vroeg me af of de tegenstellingen in de wereld alleen maar groter lijken te worden? Hij ervaarde dit helaas ook. Het drinken van de koffie bij het kacheltje met de uit Nederland opgestuurde pepernoten van mijn schoonmoeder maakten ons nog meer bewust van het feit hoe rijk we eigenlijk werkelijk zijn!

Over rijkdom gesproken. Het water uit de kraan in de keuken hoeft niet meer opgevangen te worden met emmertjes maar kan gewoon weglopen via het aanrecht. Buizen onder het huis zorgen ervoor dat het water uit de keuken richting onze bio-box (grijswater-tank) stroomt. In deze tank zitten filters waardoor het water schoon de sloot inloopt. De aanleg van de leidingen, onder de vloer,  vond ik echt geen leuk werk. Toen Jolien dat in de gaten kreeg bood ze aan om het voor mij te doen. De mannetjes reactie volgt direct. “Eg nie!” antwoord ik haar. En kruip als een mol de kruipruimte in. Het heeft wel geholpen.

Het kamertje dat badkamer gaat worden heeft nu ook afvoer voor de douche, wastafel en wasmachine. Die laatste is stiekem de belangrijkste want wat een ervaring als ik  straks ook waterleiding heb aangelegd en we de eerst was kunnen draaien. 2 jaar lang heeft Liv, de voormalige directrice van de bibliotheek van Oslo, m’n vuile sokken gewassen… Omdat we een grijswatertank hebben is Jolien ook begonnen met het maken van biologisch afwasmiddel en zijn we op zoek naar compatible schoonmaakmiddel. Dit gaat nog iets verder dan biologisch afbreekbaar. Compatible werkt samen met de natuur en bevordert groei van planten. Is leuk om de puzzel van circulair te ontrafelen (www.offgridpermaculture.com).

Maar Jolien is op meer fronten bezig. In juli en augustus heeft ze gewerkt bij een B&B en snel daarna kreeg ze een aanbieding op een school hier in Årjäng. Het tijdelijk Zweedse persoonsnummer werd aangevraagd en 4 weken later kregen we het in de bus. Vol verwachting klopte haar hart. Het mocht niet zo zijn. Ondanks gemaakte afspraken had men de baan aan iemand anders gegeven. Dat viel rauw op haar dak en voelde niet fijn.

toch heeft ze haar schouders (nou ja misschien heel even) niet laten zakken. Gesprek met de gemeente, open sollicitatiebrieven en een bericht in de krant.

Jolien kwam zelf met het idee om zich op een leuke manier kenbaar te maken. Hoe is het voor haar om te emigreren en een nieuwe start te maken. “Van de zee naar het bos” in twee delen. Binnenkort het eerste deel en deel 2 in de kersteditie…  Laat die Jolien maar schuiven!

Het is kouder aan het worden dus buiten douchen is voor echte bikkels en dus niet voor ons. Agneta onze buurvrouw en vriendin heeft aangeboden dat als wij dat willen wij ons bij haar mogen douchen. Na 9 maanden geen douche gezien te hebben was het moment daar. Wat een zaligheid. Je kunnen wassen met 2 handen terwijl de warme druppels over je lichaam glijden. Rijkdom in z’n puurste vorm. Schoon en herboren stond er vers gemaakte vissoep voor ons klaar. Dat maak je alleen mee in Gyltenäs…

Marktplaats heet hier Blocket. Regelmatig zijn we hier op speurtocht. Helaas omdat wij(nog) geen Zweeds telefoonnummer hebben (dit kan pas als we een persoonsnummer hebben) kunnen we ons niet registreren en dus niet communiceren. Jessica waar we bevriend mee zijn geraakt helpt ons hierbij. Via haar hebben we binnenkort een douche. 2 weken geleden hebben we ook via haar een kas kunnen kopen. Een project op zich maar hier later meer over.

De bovenverdieping is met het plaatsen van het nieuwe dak geheel ontdaan van het zaagsel wat 175 jaar dienst heeft gedaan als isolatie. Wat nu wel merkbaar is. We wonen merendeel in 1 kamertje wat goed te doen is. Volgende week komt er een vrachtwagen met houtvezeldekens van 145 mm dik om het oude zaagsel te vervangen. Met een glas wijn en Liz Wright (dreaming while awake) op de achtergrond en een vuurtje wat knettert hobbelen we de winter in. De witte deken is in aantocht.