Sneeuw in Västernorrland

Eerlijk is eerlijk ik ben geen held als het gaat om het instellen van de autonavigatie. Wat deze keer resulteert in een uiterst afwisselende route, tot groot vermaak van ons beide. Toch was de rit van 7.5 uur zo voorbij. Mede dankzij de onverharde paden dwars door t bos. Waarbij het gevoel je bekruipt dat je iets  doet wat eigenlijk niet mag. Hoe noordelijker we kwamen hoe meer herten we zagen. Uiteindelijk nog net in de schemering, het doel van de reis, een klein boerderijtje dat te koop staat kunnen aanschouwen. De eerste indruk is vaak belangrijk. Ruig landschap, veel rotsen. Een gevoel van eenzaamheid bekruipt mij. Waar ik vroeger alleen zijn meer ambieerde is verbinding een grotere rol gaan spelen in mijn leven.  Voor Jolien voelde het ook niet goed. Best een desillusie na zo’n lange reis. De B&B die we hadden gehuurd in Matfors paste wel in dit plaatje. Sleutel onder mat en in huis ernaast de eigenaars voor de televisie op bank. Geen welkom, niets. Toch is deze ervaring leerzaam geweest. De wensenlijst voor ons huis is, vooral bij mij, aan gepast. Meer door minder! Het vinden van rust is prioriteit nummer 1 en die verkrijg ik niet door meer hooi op mijn vork te nemen. Na een telefoongesprek met  goede vrienden uit Koewacht werd dit gevoel bevestigd. Met deze inzichten rijden we vroeg in de ochtend richting Sundsvall, een grote havenstad aan de oostkust.

Onderweg valt onze eerste Zweedse sneeuw. De witte wereld brengt rust. Na het gemis van  boekhandel ’t Spui in Vlissingen is het erg leuk om Jolien weer zien te struinen in een boekhandel hier in Sundsvall. We wandelen wat door de sneeuw langs de haven en drinken koffie. Waar we ons verslikken omdat er onverwachts vanuit het water een stoere Viking in zijn zwembroek in de sneeuw voorbij loopt. Jolien kijkt me aan en zegt niets. Ja Ton zo stoer ben jij niet… lijkt ze te denken. Terug in de auto verdwijnt de sneeuw geholpen door de zon en gaan we op weg naar een B&B in Njurunda. Het welkom dat we hier krijgen staat in schril contrast met de B&B in Matfors. Kopje thee, leuke gesprekken. Liefdevol. De boerderij blijkt ook nog te koop te staan. Na serieuze overwegingen laten we ook deze plek voorbij gaan. Zoals Ulrika, de eigenares van de boerderij zo treffend zegt. “Veel ontneemt je vrijheid”.

Misschien omdat de winter in aantocht is en de Zweedse schaapje zo leuk zijn heeft Jolien doen stimuleren om te leren breien. Al genietend voor de houtkachel is haar eerste sjaal onderweg.