Groen, geel en bruin.

De overheersende, groene jas dragende naaldbomen laten hier goed zien dat het herfst aan het worden is nu de loofbomen hun kleur verliezen. Over een paar weken is groen, geel en bruin een bonte schakering in het zonlicht. Tot een fikse herfstwind geel doet verdwijnen en een groen/bruin tapijt achterlaat. Welkom winter.
De zomer van 24 zal ons bijblijven als hartverwarmend, zowel mentaal als lichamelijk. Want de zomer begon al heel vroeg. Alsof ze lente op vakantie had gestuurd. Maar zeker verwarmend door alle aandacht en bezoek uit Nederland. Vaak onverwachts. Alsof men het had afgesproken. Een komen en gaan van oude bekenden, nieuwe vrienden en familie. Soms zelfs tegelijkertijd. Het gebrek aan luxe deed er niet toe. Eerlijk is eerlijk; de meesten hadden zich goed voorbereid of in de buurt een leuke vakantiehuisje gevonden.

Al dat bezoek heeft er wel toe geleid dat een tafel ooit gebruikt om kleding aan te maken omgebouwd werd tot eettafel zodat we mensen konden uitnodigen om mee te eten. Hierbij is het andijvie-zaad dat we uit Nederland hebben toegestuurd gekregen heel goed van pas gekomen. Andijvie-stamppot (met sambal) kennen ze hier niet in Zweden, laat dat nu net mijn all-time favoriet zijn. De kroppen andijvie die Jolien geoogst heeft logen er niet om. Zalig!

Nieuwe en oude vrienden uit Friesland waren er ook. Het was leuk om in de ochtend ze koffie op bed te serveren in hun caravan op de oprit naast de container tussen de houtkliever en houtblokken.

Maar ook het wijze advies van wijze timmerman uit Friesland. “Maak eerst één kamer af voor het invallen van de winter.” Tussen de koffies door zijn we aan de slag gegaan. En wij niet alleen, Lennart, onze buurman en voormalig elektro-ingenieur bood aan om nieuwe (geaarde) elektriciteit aan te leggen inclusief main-switch voor onze warmtepomp, want ook die hangt nu. Niet geheel zonder slag of stoot want ik had toch nog problemen met zwart/wit… Nu ik het zwart/wit denken probeer te vermijden loop ik er nu toch weer tegenaan. Weliswaar op een geheel andere manier dan voorheen. Het oude huisje heeft originele zwarte bakelieten electra voorzieningen nodig. De bedrading ligt net zoals vroeger zichtbaar. Nu rees de vraag bij Jolien is zwarte bedrading wel wijs? “” Tuurlijk” van mijn antwoord. Eigenwijs kan ik wel zijn merk ik nu ook Lennart zich in de discussie voegde. Twee tegen een is niet eerlijk dus ik ging overstag. Gelukkig maar want nu het klaar is blijkt dat ze gelijk hadden. Zwarte bedrading over al die mooie oude zeekaarten (ons behang) zou ergerlijk hebben afgeleid. Overstag ben ik ook gegaan op de zeilboot die Lennart, Anders en ik hadden gehuurd. Een heerlijke 4 dagen op het grootste meer van Zweden, Vänern. Rotsen, eilandjes noem het op. Lunch is, anker uit, kleine baai in het bos is genieten zoals genieten bedoeld is denk ik. Dit zou ik graag willen delen met Jolien, wie weet als er ooit mogelijkheden zijn gaan we op ontdekking uit.
Met de bus naar Karlstad was ook een gehele nieuwe ontdekking/ervaring. In een uurtje kom je er uitgerust aan. Zoveel fijner dan zelf te moeten rijden. Voor herhaling vatbaar. Een bezoek aan de universiteit van Karlstad is ook voor herhaling vatbaar. Maar hier later meer over. Nu eerst de blaadjes uit de regengoot halen.

Pirates of Vänern

p.s. 1 Het meest verrassende bezoek was wel s’nachts van een familie Eland inclusief kind op zoek naar appels in onze tuin. Vereeuwigd op onze wildcamera

ps 2 hieronder de ervaringen van een familie die ons bezocht heet:

Oud huis, nieuw thuis

Alsof we een huisje in een historisch openluchtmuseum binnenstappen. Het houten Zweedse huisje met de typische rode kleur heeft veertig jaar leeggestaan voordat onze vrienden Ton en Jolien hier gingen wonen. Het zware, houtgestookte fornuis is nog origineel. Zelf brachten ze geheel in stijl hun persoonlijke historische tint aan; het woonvertrek met de lange houten tafel is compleet behangen met de oude zeekaarten van Ton’s vader.

Ik ken Ton nu een jaar of zeven. Ik zag zijn rake zwart-wit foto’s voor zijn ‘Project Adopted’. Zijn manier om creatief uiting te geven aan de worsteling die hij heeft met zijn eigen adoptie-achtergrond en te delen met anderen. Ik zocht contact, het klikte en uiteindelijk schreef ik een aantal verhalen bij zijn indrukwekkende foto’s.
Na een lange zoektocht lijkt hij hier de plek te hebben gevonden om de drukte in zijn hoofd in balans te houden. De natuur werkt helend.

Balans is ook het thema dat terugkomt in de manier van leven hier voor Ton en Jolien; in samenwerking met de natuur. Het is geven en nemen. De enorme moestuin levert groenten en fruit. De vos mag dan af en toe best stiekem van de aardbeien snoepen en de Hollandse andijvie blijkt ook in de smaak te vallen bij de Zweedse hazen.
Ruimte houden voor het bouwproject van de dassen die hier hun burcht hebben. Stukken grond waar de inheemse planten hoog groeien om insecten te voeden en adders een schuilplaats te geven. (Informatie die ik zorgvuldig heb weggehouden van Menno omdat hij anders überhaupt niet mee zou zijn gegaan naar Zweden.)

Duurzaamheid gaat hier voor comfort. Het dak ligt al vol zonnepanelen, maar de badkamer laat nog even op zich wachten. In de winter baden ze zich in een grote teil voor de houtkachel, de enige warmtebron in huis. Afgelopen winter vroor het hier 32 graden.

Emigreren naar een idyllische plek is niet altijd een sprookje. Het is hard werken om een nieuw bestaan op te bouwen. Met grote bewondering volg ik hun ups en downs. Hier wonen twee hele sterke mensen vol liefde voor al het leven om hen heen en elkaar.

En dan maakt het niet zoveel uit wanneer dat huisje helemaal gerenoveerd is, want het fundament is stevig.

Kim van Schie (Storyline media)