Niets menselijks is ons vreemd…
Daar zitten we dan diep in het bos. Geen telefoon die ons kan bereiken door het gemis van een netwerk. Kilometers van iedereen verwijderd en toch internet via de kabel. Ongelofelijk maar waar! Wat mogelijk maakt dat we om 07.00 uur in de ochtend naar de nieuwste Disney Film “Encanto” kunnen kijken. Normaal gesproken bestaat ons ochtendritueel uit het aanmaken van de houtkachel, het malen met onze antieke koffiemolen en het koken van water. Vandaag gaat het net even anders. Een vervelende nacht voor Jolien, die met veel buikpijn gepaard ging, maakt dat we het rustig aan doen. Rustig is misschien niet de juiste omschrijving bij het kijken van deze film. Encanto gaat over over verwachtingen die van generatie op generatie worden doorgegeven, over de (innerlijke) conflicten die daaruit voortvloeien. Het huis is een directe verbeelding van die spanningen. In Bruno’s verboden kamer belandt Mirabel (hoofdkarakter) aan de rand van een diepe afgrond. Ze moet in de spouwen van het huis duiken om antwoord op haar vragen te vinden. Hoe harder ze op oma’s wil botst, hoe dieper de scheuren in de muren. Een film die laat zien hoe het leven aanvoelt voor iedereen, niemand uitgezonderd. En misschien nog belangrijker, de weg naar verbetering.
Donkere wolken zijn ons niet vreemd hier diep in het bos. Soms lijken ook wij two lost fish swimming in a fishbowl. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn hier tussen de bomen. Toch door te blijven communiceren en over onze angsten heen te stappen vervolgen wij ons avontuur. Encanto voelde dus ook als heel hoopvol.
Hoopvol was ook het aanbod van Agneta, onze buurvrouw hier 2 km verderop. Ze gaf aan om een gedeelte van haar tuin ter beschikking te stellen zodat wij ons kunnen bekwamen in de moestuinkunst. Nou als twee keramisten zijn we volop aan het “boetseren…” Maar voordat we enige klei gaan vinden zullen we eerst alle jaren van wildgroei van onkruid, gras, stenen en rotsen moeten verwijderen. Van Agneta mogen we ook nog allerlei kweek en tuin spullen gebruiken. Het restaureren van zagen, bijlen een kruiwagen en het maken van en zaagbok behoort nu tot mijn taken. Ondertussen werkt Jolien verder aan de teeltkalender en blijft de Zweeds taal als een rode draad door haar leven lopen.
Appel Vijg Spinazie
Niet alles is voorhanden voor “onze” moestuin en dus moet er ook wat aangekocht worden. Wetstenen, boomzaag, zware stootstang, houweel etc. en dat…is wel een puntje hier in Zweden. Het vinden en bestellen van items vergt heel veel geduld. Een omgeving vol rust, weinig mensen en veel natuur maakt dat het commercieel onaantrekkelijk is en het dus zaak is om onze eigen boontje te leren doppen. De eerste resultaten laten zich al zien in de vorm van onze spinazie, appelboom (cadeau gekregen van een hele lieve Nederlandse rechercheur en cameraman) en een uit Nederland meegenomen vijg. Maakt ons blij! 8 Februari krijgen wij onze Zweedse boosterprik wat gaat bijdragen aan het reizen naar Nederland, binnenkort..
