Terug bij af. Hoe leuk.

19.30 uur, lukt me toch niet meer om te slapen. Steek de sleutels in het contact, de nacht in richting Nederland. Een spar met kluit, uit de tuin, op het dak. Schone kleren en boterhammen in de tas. Banden, olie en benzinetank gevuld, ik ben onderweg. Eerst gedeelte van de reis is donker, heel donker. Onderweg probeer ik me te concentreren op de weg, toch is het een mix van gedachten. Het huis waar ik niet zonder werk zal komen te zitten de komende jaren. De nieuwe drainage rond het huis, die het vocht beter gaat afvoeren. Een gravel-pad naar de schuur en voordeur. Maakt het vervoeren van zware last een stuk aangenamer. Natuurlijk het weerzien met Jolien na zo’n lange tijd. Dus Middelburg is mijn doel. Even de bouwput verlaten en terug naar de bewoonde wereld van douche en toilet. Na Göteborg een korte slaap in de auto. Bij Kopenhagen gaat het mis, in de regenachtige ochtendspits en in een tunnel notabene stoppen de broodnodige ruitenwissers ermee. Door al het spatwater van het verkeer wordt mijn zicht gereduceerd tot 15%. Enorm veel haastig verkeer, stress alom, als dit maar goed gaat? Ik haal het einde van de tunnel en een afslag van een stadsbushalte. Daar sta ik dan om 06.00 uur aan de rondweg van Kopenhagen met een hoeveelheid verkeer die mij doet realiseren welke richting ik op ga..

Ik probeer Jolien te bellen om haar een update te geven, lukt niet. Een berichtje sturen lukt wel. Prompt krijg ik een diagram van de zekeringenkast terug gestuurd. En wat blijkt hier zit het euvel! Superwijf die Jolien! ! De regen is gestopt en de nieuwe zekering zit op z’n plek. De rest van de reis blijft ook de regen achterwege. In Duitsland word mij duidelijk hoe asociaal hard er wordt gereden, voornamelijk door exclusieve auto’s. Ondanks de zekerheid dat de fossiele brandstof nagenoeg op is. Ikke ikke en de rest kan stikken. Uiteindelijk Nederland. De laatste loodjes en dat klopt. Wat zal ik blij zijn als ik straks het bord Middelburg zie. Toch zal een vrij acute sanitaire stop ingelast moeten worden. Maar hier is geen bos zoals in Zweden, dus ik sla af bij een carpool strook. Ik verbaas me over het aantal geparkeerde auto’s. Gelukkig iets wat op groen lijkt. Gehurkt met mijn broek naar beneden realiseer ik me dat ik middenin een ontmoetingsplek voor mannen terecht ben gekomen. Je begrijpt: een nieuw poep-record.

Het samen zijn, een diner en nacht in Cityhotel Wood is als een warme deken. Fijn gezelschap, lekker eten en een douche! Wat is dat fijn een douche en wat waardeer je meer als je eenvoudig heb geleefd de afgelopen maanden. Ook het logeren bij onze vrienden voelt warm aan. Weer even onder de mensen doet goed. Nu op zoek naar een timmerman die deze lente ons dak gaat vernieuwen. De kerstboom die ik uit Zweden heb meegenomen heeft hier al een prominente plek in de tuin. I am dreaming of a..