Leven in een kerstkaart

Afgelopen weken lijken we elke dag wakker te worden op een filmset van een peperdure kerstfilm. Het budget lijkt hier onuitputtelijk. We vallen, dagelijks, van de ene in de andere verbazing. De combinaties die kou, wind, zon en water creëren maken dat je stil valt, net zoals de geluiden.
Wat overblijft is werkelijk genieten. Je kunt simpelweg gewoon niets anders. Zorgen raken op de achtergrond. Kerst lijkt ook een tijd te zijn van terugkijken en vooruit denken. Een aantal mensen voelt zich meer alleen tijdens kerst; gemaakte plannen zijn niet uit gekomen, dromen zijn dromen gebleven. Die dromen zijn eigenlijk aanjagers van hoop en dus nodig om verder te geraken.

Dat willen wij ook. Verder. De afwijzing op een sollicitatie van Jolien deed, vooral bij mij, dromen uit het oog verliezen. Jolien had ook een set-back maar vooral door mijn onkunde als het op stress aankomt. Toch weten we ons te herstellen  De mist lost langzaam op en dromen herrijzen aan de horizon.

Het betekenis geven aan ons eigen gedrag en dat van een ander op basis wat we denken dat er achter dat gedag zit noemen we mentaliseren. Doen we dit effectief, dan voelt de ander zich gezien en ontstaat er verbinding.  In spanning daarentegen zijn wij daar niet goed in en vervallen in stereotiep denken.  Mede door een interview met een filosofe verbonden aan de universiteit van Maastricht over de zorg bij interlandelijke adoptie, kwam oud zeer naar boven drijven. Wat flashbacks bij mij oproept. Gelukkig heb ik op tijd aan de bel getrokken en in Vlissingen bij boekhandel t’ Spui het boek complexe-ptss van Pete Walker besteld. Soort van persoonlijke handleiding om zo een halt te roepen aan stereotiep denken…

Bij de films die we vanuit Nederland toegestuurd hebben gekregen zat ook de 6-delige serie ‘Handelser vid vatten’ (Black water) van de Zweedse regisseur  Mikael Marcimain. Nou als iemand wil zien hoe het leven er hier uitziet kijken!! (Let wel de plaatselijke bewoners alhier zijn 100 x vriendelijker…)

Vorige week hebben we Anders en Jessica (buren op 4km) op een originele en voor hun unieke manier bedankt voor het gebruik van hun douche en internet. Zondagochtend om 08.30 stonden we met een continentaal ontbijt voor hun deur. Bijkomend feit, blijkt nu; we hebben er een kerstmaal op 1e kerstdag uitgesleept…

Gisteren hadden we bezoek van Magnus, onze buurjongen. Hij woont alleen en is een begaafd cello-speler. Zijn talent is tevens zijn beperking. Middelpunt van aandacht is niets voor hem. Tijdens de maaltijd hoorden we een tractor stoppen voor ons huis. Harald, onze overbuurman, moest hebben gedacht die twee Nederlandse zieltjes zitten vast in huis door de enorme hoeveelheid sneeuw die is gevallen. Op hetzelfde moment stopten de eigenaars van de B&B met in hun handen een kerstpakket als bedankje voor het meehelpen van Jolien, afgelopen zomer. Men vindt het  fijn dat er na 30 jaar weer mensen wonen in het huisje. De plotselinge spontane samenkomst in het donker hier bij ons voor de deur is wel tekenend voor onze kerst 2023 en kleine gemeenschappen. We voelen ons opgenomen en blijven hoopvol geloven in onze dromen.