Kantelpunt

Vandaag is voor ons het kantelpunt van het jaar 24. 21 december, de kortste dag van het jaar en voor ons een nieuw begin. Langer licht. 25 komt binnen.
24 was een jaar zoals andere vol verassingen, veranderingen, humor, liefde, verdriet, teleurstellingen en hoop. Maar bovenal het gevoel dat we leven. Hier in het donker en koude, licht en warmte lukt ons dat goed. Nieuwe verbindingen zijn gemaakt, sommige oude hebben we los gelaten. Verbaas me over de mensen die het voor het zeggen hebben. Wat een puinhoop maken zij ervan. Ook dit, weliswaar met moeite, probeer ik los te laten en focus me op mijn kleine wereldje dat o zo belangrijk voor me is. Zaadjes die omhoog komen laten zien dat er hoop is tussen  al het rumoer van de wereld. Ik ben me hier wel op mijn plek beginnen te voelen. En niet elke vogel past in dit bos maar deze wijze uil wel. Humor was er ook dit jaar…

De vogels hier halen ook weer opgelucht adem nu ik fris en fruitig in het bos rondloop vers onder de douche vandaan. Want ook volgens Jolien is onze douche de best ever! Zo blij mee en dit pakken we mooi nog even mee in 24. De basis, die is gelegd door Lennart onze buurman, is daar zeker debet aan. De keuken is de volgende klus. Een massief eiken aanrechtblad van 5 meter en een extra raam zijn al een feit. Ook kwam Harald, van wie we het huis gekocht hebben nog langs om te zeggen dat we de boompjes die omgehakt zijn, in verband met de groei van de grote bomen, mee mogen nemen voor in de kachel. Nou, ik verzeker je van al dat gesjouw krijg je het warm en straks ook voor het brandende kacheltje.

Het was een warme en lange zomer. De lente zat vol zomerse temperaturen. Van de kou van vorig jaar (-32) is ook nu niets terug te vinden (+8 21 december). Net zoals sneeuw nu de grote onbekende is en we een natte en vochtige kerst tegemoet gaan. We vieren kerstavond met een Zweedse familie. Best bijzonder.
Het concert van IJslandse band Sigur Ross in Spektrum, Oslo, was ook een bijzondere ervaring. Tijdens onze terugreis heb ik op het treinstation een jonge celliste nog kunnen bedanken voor haar optreden. Allemaal speciale (onbetaalbare) momenten. En nu gaan we 24 afsluiten. Een jaar ouder. Tik tak. Het vliegt voorbij. Figuurlijk dan van want vliegen laten we over aan het vlieg’tuig’ 😉
Wij keren terug naar Nederland. Ik moet snel weer terug in verband met een kleine expositie c.q. promotie van Project Adopted in het Varmland Museum te Karlstad. In de hoop dat er in de toekomst een grotere tentoonstelling kan komen van het project. Jolien blijft in Nederland om te werken want het werkaanbod in Zweden bevindt op een laag pitje op dit moment, maar er is licht aan de horizon. Een nieuwe dag.

 Fijne dagen en een gezond 24